"روزان نوشت"

مرا خود با توچیزی در میان هست
و گر نه روی زیبا در جهان هست

وجودی دارم از مهرت گدازان
وجودم رفت و مهرت همچنان هست

مبر ظن کز سرم سودای عشقت
رود تا بر زمینم استخوان هست

اگر پیشم نشینی دل نشانی
و گر غایب شوی در دل نشان هست

به گفتن راست ناید شرح حسنت
ولیکن گفت خواهم تا زبان هست

ندانم قامتست آن یا قیامت
که می‌گوید چنین سرو روان هست

توان گفتن به مه مانی ولی ماه
نپندارم چنین شیرین دهان هست

بجز پیشت نخواهم سر نهادن
اگر بالین نباشد آستان هست

برو سعدی که کوی وصل جانان
نه بازاریست کان جا قدر جان هست

به خیلی چیزها می‌شود رزق گفت
قسمت گفت

از نان و پنیری که رزق مان می‌شود تا دارایی و همسر و فرزند

من فکر می‌کنم شغل هر کس نیز به نوعی رزق و قسمت اوست

یکی کار با آهن و سنگ و جمادات رزقش و شغلش می‌شود و دیگری هرس نباتات و پاسبانی و شبانی

یکی درمانگر جسم آدمیان می‌شود و دیگری کشتگر رزق بندگان

از این میان ، قسمت من ، رزق من ، شغل من ؛ سر و کار پیدا کردن با پاک ترین انسان‌ها ، با سپیدترین ضمیرها و بی پیرایه ترین نَفس‌ها و نَفَس‌ها ، با کودکان و نوجوانان ست

قسمت من معلمی‌است هرچند شاید قَدر زمینی آن ، اینجا کمی‌کمتر و دیگرجای کمی‌بیشتر باشد اما در قدر آسمانی اش همین بس که محمد صلی الله علیه و اله فرمود : به درستی و راستی که خدای مرا معلم ، برانگیخت

خدا را بر نعمت رزقی که نصیبِ چون من، کمترینی نموده سپاس و ثنا می‌گویم

دیروز و امروز فکرم درگیر اتفاقی بود

زمانه گاهی ما رو مجبور میکنه
به کاری که دلمون نمیخواد

ما فکر می‌کردیم از اوناش نیستیم که ...
مذمت می‌کردیم اونایی رو که فکر می‌کردیم از اوناشن که!
زمانه به ما گفت : شما هم از اوناشین که...

خداکنه زمونه ما رو بهیچ کاری مجبور نکنه

خدانکنه

‏اینگونه که انسان‌ها در خیابان به دید ناقِلان بیماریزا یکدیگر را می‌پایند کاش همت به مراقبت از دل‌ها می‌نمودند تا ناقل حس بدی و دل شکستنی به یاری نباشند

بیا تا قدر یک دیگر بدونیم

‏فردا در تقویم روز ‎#احسان_و_نیکوکاری نامگذاری شده
این روزها که افراد جامعه با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند تقویت این حس انسانی -که با یکدیگر به نیکی و نیکویی رفتار کنیم- ضروری تر از هر زمانی است

به قول شاعر
فارغ از هر زنده باد و مرده باد

‏شاید سطحی به نظر آید اما بخشی از جامعه حتی به لباس روحانیون یعنی همین عبا و قبا و عمامه آلرژی پیدا کرده اند

هرچقدر هم بگویی هرکس این لباس را پوشید مثل فلان پرزیدنت پدرسوخته نیست باورشان نمی‌شود

چه بهتر که علاوه بر اصلاح محتوایی حوزه‌ها ، این لباس آلرژی زا هم کمتر پوشیده ودیده شود

عزم جمعی و اکثریتی ِ روحانیون برای بازگشت به جایگاه اصلی خود،در قامت توصیه گرانِ مشفق و پرهیز فعال از مناصب اجرایی می‌تواند به ترمیم چهره مخدوش شده این قشر و به تبع آن بازسازی نگاه کسانی که مذهب را هم هرچند به غلط در این گروه می‌بینند کمک کند

‏کم‌شدن حضور روحانیون در پست‌های اجرایی یکی از اولین قدم‌های ‎اصلاحات در جمهوری اسلامی‌است

حضور این قشر طی ۴ دهه اخیر در مناصب اجرایی و ناکارآمدی و فساد این دستگاه‌ها ، ناخودآگاهِ جامعه را نه تنها به این قشر بلکه حتی به مذهب که روحانیون به غلط تجلی آن بحساب می‌آیند بدبین کرده است